Facebook en de cultuursector

"Oma, m'n tand is er uit, kijk maar op Faceboek", nog niet zo lang geleden noemde ze het nog Feestboek. Kinderen zeggen de waarheid, het leven op Facebook is toch ook een groot feest? Gezellig met z'n allen in de virtuele kroeg. Sociale media sceptici kunnen niet laten dit steeds te benadrukken: Waar blijft de inhoud? Het is toch een schijnwereld? Hoe staat het met je
intiem kapitaal?                      

Ik vind: het is een andere wereld, een andere dimensie en als je die wereld vormgeeft met een bepaald  doel voor ogen kan het heel waardevol zijn voor jezelf of je bedrijf of organisatie. Neem nu eens mezelf, o.k. een beetje zelfpromotie, je moet ook een beetje ijdel zijn natuurlijk. Ik gebruik mijn persoonlijke facebookpagina om:

- contact met vrienden (in het buitenland) te houden,

- ideeën, (multi)media, culturele tips, gebeurtenissen (inderdaad geen intiem kapitaal!) hobby's e.d. te   delen,

- steun, aanmoediging te geven (en echt, het werkt sceptici),

- slap kletsen (ja soms is dat ontspannend).   

Dus: ja dat vind ik prettig, en het werkt bij mij niet verslavend, en ik heb nog genoeg tijd om deze dingen ook IRL te doen. Maar dit stukje is alleen een inleiding op wat ik eigenlijk wil zeggen:

gebruik Facebook vooral voor je bedrijf, met name in de kunst en cultuur sector.

Kenmerken van de sector (muziek, dans, vormgeving, bibliotheken, musea, literatuur, film, toneel, lifestyle, architectuur) is dat de artistieke uitingen zich uitermate lenen voor een presentatie op Facebook, immers je kan beeld, geluid en content prachtig integreren. Je hebt wat te laten zien, horen en te melden aan je publiek en je klanten. Doe het dan ook. Je bent creatief, dus de presentatie kan       geen probleem zijn. Voeg content toe aan je presentatie, en ga met je publiek of klanten in gesprek hierover. Doel: op een creatieve manier aan klantenbinding doen. Hier maakt het niet uit of het één groot feest is, je hebt iets te presenteren, dus dat moet knallen!                                 

Meer zien? Kijk naar de contacten op mijn bedrijven pagina, en je kan me altijd benaderen voor tips en trucs natuurlijk.

Bibliotheken en reclame #blogkermis

Deze foto heb ik gemaakt in Berlijn, het is het Monument van de Boekverbranding. Het is maar goed dat de exacte locatie in de reisgids stond aangegeven, want je loopt er letterlijk overheen zonder het te zien. Een mooie metafoor voor het thema bibliotheek en reclame, of de symboliek van de lege kasten voor de toekomst?
Het een heeft wel met het ander te maken. Laten we het voor deze keer bij de reclame houden.
Voor velen in de informatiesector een vies woord, voor de marketingsector zo vanzelfsprekend als elke dag opstaan. Nu hoor ik tot beide sectoren dus: dilemma??
Niet in het minst..ik zou bijna zeggen dat ik al het goede uit de twee juist kan verbinden.
Om te beginnen: zie reclame NOOIT als een doel op zich. Er gaat een heel traject aan vooraf om te bepalen, waarom, waarvoor, voor wie, met wel doel etc. Het moet vooral bij je identiteit ( visie, missie, uitstraling "brand" jawel) passen, anders sla je de plank volledig mis.
Schematisch zou dit proces er zo uit kunnen zien: En wees gerust: alleen maar om te illustreren dat reclame geen doel op zich is.

(Bron: http://www.communicatieplan.info/)

Reclame past helemaal onderin bij Communicatie instrumenten en Boodschap. Dit bepaal je dus pas na alle eerdere stappen.
Nu zijn er twee varianten mogelijk: zelf reclame maken of reclame toelaten in je eigen bibliotheekvestiging/media. Ik zeg: DOEN, beiden. Maar wel met beleid dus.
Voor beiden geldt: voor wat hoort wat, maar dit communiceer je natuurlijk in termen als meerwaarde en wederkerigheid .En wees vooral creatief, verras!
Enkele voorbeelden:
- Als wetenschappelijke bibliotheek reclame maken voor de digitale uitgevers. Onderhandel over kortingen
- Lezingen organiseren met boekverkoop, reclame in bieb en boekhandel,
maar ook "hardere" vormen
- Een deal sluiten met de koffieleverancier die toch al koffie levert.(wel graag lekkere koffie niet die instant, ook invoed op imago!!)  Bedenk iets over koffie en lezen.
- Computer, e-readers e.a hardware, al deze leveranciers.
- Kijk eens goed naar de missie, welke bedrijven passen hierbij? De NS heeft helaas het "lezen" al gekaapt.
- Welke bedrijven willen op hun beurt weer geassocieerd worden met de bibliotheek (ja echt, ze bestaan!)
Ik zie reclame als een te overwegen onderdeel van een breder PR plan. Als het doel is om zoveel mogelijk inkomsten zelf te verwerven in deze tijden zouden sponsoring (Vrienden van) en fondsenwerving ook een optie zijn. In cultureel Nederland is men hier nu druk mee bezig. (Vind ik ook een hele interessante trouwens.)
Dus: reclame in bibliotheken kan, maar eerst denken, dan doen.

De mindmap als (pré) twittertool

De laatste tijd zie ik regelmatig in blogs, tweets e.a publicaties de mindmap voorbij komen.Terecht vind ik! Een geweldige tool die je in bijna elk denkproces kan toepassen. Of het nu is om te besluiten wat je met de zomervakantie gaat doen (dit heb ik met de cursusgroep gedaan, erg leuk), of in de infodienstverlening een zoekstrategie opzet voor een literatuuronderzoek.


Maar ook voor SWOT analyses in de marketing, management, beleidsplannen enz. enz. Ja ik ben een adept...)

 Wat is precies een mindmap? Daar kan maar een man antwoord op geven Mr. Mindmap himself:
Mr. Tony Buzan.

De laatste tijd spreek ik met veel vrienden, familie en zakelijke contacten over social media, zoals twitter. Veel van hen geven aan 'best wel' met twitter te willen beginnen, maar waarover? Het is een gevoel om mee te willen doen, maar "wie is er nu geinteresseerd als ik koffie ga drinken??" Of: "wie gaat mij nu volgen??"
Op dit moment ben ik samen met mijn partner in crime, Wilma v.d. Brink, een workshop aan het ontwikkelen over social media en twitter in het bijzonder. En ben ik dagelijks met twitter bezig. (Ja, het is ook leuk hoor ongelovigen!) Voor nieuwkomers in social media, of het nu privé of zakelijk is, is het fenomeen één grote associatieve brij, heb ik ondervonden. Niet meer voor te stellen door de al regelmatige gebruikers zoals ikzelf en mijn collega followers. Maar natuurlijk wil ik graag advies op maat geven aan alle hulpeloze beginners
Toen kwam Mr. Mindmap weer op mijn netvlies, en dacht ik aan onze associatieve hersenen.

Conclusie: Maak een mindmap voordat je begint met twitteren.

• Hier enkele tips om je op weg te helpen:
• Besluit of je zakelijk (met privé tintje=aanbeveling!) of alleen privé wilt twitteren
• Pak een groot vel of probeer een digi-mindmap; wel even puzzelen :-)
• Schrijf in het midden je (twitter)naam
• Schrijf per tak op wat er in je opkomt: voor welk doel ga ik twitter gebruiken?
• Waarover wil ik interesses delen?
• Hoe wil ik helpen? (=aanbeveling)
• Werk dit in de zijtakkken uit. Hoe ga ik het doen, waarover ga ik dan schrijven? Hoe ga ik reageren/communiceren.
• Dit is een mooie start om je gedachten te ordenen.
• Succes!

Hieronder een voorbeeld van mijn hersenspinsels, let wel het is dus geen thesaurus maar vrije associatie. Het is nog vrij abstract; maar je zou om te beginnen je bij elke tak af kunnen vragen wat en hoe dit nu concreet in tweets te vertalen. Let op de verbinding tussen helpen/delen. Dit is volgens mij de essentie van goed social media gebruiken. Veel bedrijven spuien alleen maar over hoe geweldig zij c.q. hun producten zijn, daar maak je geen vrienden (lees klanten) mee!

#Infokermis. U gebruikt een internetbron: mag dat? Het MOET in de OB, maar...

Waarom begint mijn blog met een hashtag? (Dit even voor de onbekenden met het fenomeen). Dat komt omdat ik meedoe met een #infokermis op twitter. Iemand neemt het initiatief om te bloggen over een bepaald thema. Vervolgens worden de blogs met dit thema verzameld. Geweldig idee, en niet alleen toepasbaar in de infosector toch?

Nu over het thema van deze #infokermis: U gebruikt een internetbron - Mag dat?
Het initiatief voor dit onderwerp komt uit de hoek van de wetenschappelijke bibliotheken en archieven. Er zijn al diverse bijdragen gepubliceerd. Wat te vinden van Wikipedia, blogs e.d. als bron? Vanuit de wetenschappelijke hoek dubieus natuurlijk. Hoe mediawijs zijn de huidige studenten eigenlijk, kunnen ze wel een correcte bronnenlijst maken, kunnen ze informatie op waarde schatten.....?? Mijn ervaringen in de bibliotheek van het Koninklijk Instituut voor de Tropen zijn in elk geval positief, maar ik pretendeer natuurlijk niet dat ik nu antwoord op deze vraag heb.

In de O.B. worden internetbronnen voornamelijk gebruikt bij het Inlichtingenwerk, een module die ik ook geef bij het ROC Midden Nederland. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat de vragen in de O.B. meer populair wetenschappelijk zijn en dat men als geen ander weet hoe je moet doorverwijzen.

Het gebruik van internetbronnen moet zelfs in de O.B. maar...
-Bibliotheekmedewerkers moeten meer kunnen dan googelen, en als ze dat doen ook weten hoe! -Ze moeten advies kunnen geven over de waarde van belangrijke internetbronnen.
-Het is belangrijk om te weten wat een bron W.A.A.R.D. is.
Wat zegt het Webadres? (org. vs com.bijvoorbeeld), Wat zegt de Auteur, of organisatie (een autoriteit?), Is de site Actueel? (er zijn trucjes om dit te controleren.) Is de site omgeven door Reclame? En wat is het Doel van de site. Een leuke tool is de webdetective, die ik al eerder in deze #infokermis voorbij zag komen.
-Bibliotheekmedewerkers moeten ook snel kunnen zoeken en toch betrouwbare antwoorden geven.
-Ook webinstructie hoort erbij.
-De gouden regel is: Eén bron is géén bron. Check and double check dus.
-Ook wikipedia, blogs, twitter en zelfs facebook zijn o.k. naast andere bronnen. Die zijn juist heel geschikt voor ervaringsvragen.
Zonder nu al teveel als schooljuf verder te gaan: Ik vind nog altijd dat wij als infobemiddelaars juist nu hard nodig zijn, in elk bibliotheektype. Juist als het gaat om het op inschatten van en adviseren over internetbronnen en andere bronnen.

Enkele O.B.mensen zullen nu waarschijnlijk gaan reageren met: 'Wat is mis met een boek'? Helemaal niks natuurlijk als het bij de vraag past; in die zin valt hetzelfde te zeggen voor blogs en tweets. En als het boek het W.A.A.R.D. is natuurlijk!

Bomans, een gekwelde ziel.

Donderdag tijdens de cursus Informatiebemiddeling in Bibliotheek Voorburg (Leidschendam) kwam ineens Godfried Bomans voorbij. We bekeken online de collectie van het Nederlands Fotomuseum http://www.nfi.nl/, zochten op 'Scheveningen' en daar was een foto van Marlene Dietrich. Was dat in Scheveningen dat Godfried Bomans zei: "Had mijn vrouw maar één zo'n been?" Voor de lezers onder de groep cursisten: Zoek het op! Voor diegenen onder hen van na 1965: wie was Godfried Bomans eigenlijk? :-)


Dezelfde avond zag ik op Uitzending Gemist een documentaire over hem op de RKK, een omroep die nu niet direct mijn belangstelling heeft, maar soms zijn er aardige portretten. (Na te zien op http://www.uitzendinggemist.nl/. Kruispunt, Donderdag 13 januari Nederland 2.)

In de zomer, tijdens een lange autorit, beluisterden wij de cd's met de radiouitzendingen en de voor- en nagesprekken van het radioprogramma: Alleen op een eiland. In 1971 zonderden Godfried Bomans, en later Jan Wolkers zich als experiment af op het eiland Rottummerplaat. Hun enige contact met de buitenwereld was de radioverslaggever Willem Ruis: inderdaad die! om per dag tien minuten te spreken over wat die afzondering met hen deed. Het contrast kon niet sterker zijn. Jubelde Jan Wolkers alleen maar over de schoonheid van de natuur op de hem zo bekende wijze; Godfried Bomans werd al zieker en zieker, letterlijk. Hij was diepongelukkig, maar wilde dat met zijn bekende droge humor natuurlijk verbloemen.

In de televisiedocumentaire werd meer over hem duidelijk. Een streng katholieke en autoritaire vader die hem nauwelijk zag staan, een priester die hem doodsbang had gemaakt met hel en verdoemenis. Je hoeft geen psychologie gestudeerd te hebben om te begrijpen dat Godfried zich keer op keer wilde bewijzen en en het angstgevoel met humor ging relativeren. Geweldige humor overigens, en basis voor mooie boeken en veel publieke optredens. Hij nam daardoor veel te veel hooi op zijn vork. De totale afzondering op Rottumerplaat, zonder publiek, zonder zijn huis met z'n boeken, zonder slaap door het gekrijs van de meeuwen werd hem teveel. Kort daarna overleed hij. Gelukkig is nog veel van hem bewaard gebleven.
Meer over hem op: http://www.literatuurplein.nl/, en natuurlijk: http://www.godfriedbomans.nl/.

Van micro-blog naar echte blog

Welkom!


Omdat ik nu al twee volgers mag verwelkomen, zonder dat ik nog maar iets geschreven heb, hier ook mijn eerste echte blog.
Microbloggen deed ik al wel; lekker kort en snel: www.twitter.com/wollenberg, maar nu dus ook het serieuze werk.
Ik zal gaan bloggen over alle onderwerpen die gerelateerd zijn aan mijn eenmansbedrijfje: Lidwien InfoCommunicatie. Vanmorgen heb ik met Linda (http://www.studio-el.info/) de laatste hand aan mijn website gelegd, nu nog de finishing touch en hij gaat de lucht in!
Mijn onderwerpen:
-Informatie en Communicatie in de breedste zin
-Bibliotheken
-PR en marketing
-Sociale Media
-Trainingen op dit gebied, mijn eigen trainingen.
-Trends, tips en trucs.
En soms zullen mijn hobby's ook wel eens langskomen, gerelateerd aan bovenstaande.

Vooralsnog is mijn blog voor ieder toegankelijk, dat moet natuurlijk wel als je Informatie en Communicatie hoog in het vaandel hebt!